Երկրի սուվերենիտետի նվազման և այն ավելի հզորներին փոխանցելու հետ միասին իշխանության ու պետություն-ժողովրդի շահերի տարբերությունը մեծանում է, որը նաև կախված է տիրող մենթալիտետային տեսակից կամ տիրող վախի մթնոլորտից։

Քանի որ էներգահամակարգից Հայկական ԱԷԿ-ի վթարային անջատումը բազմաթիվ զգացմունքային մեկնաբանությունների առիթ է ստեղծել, բերեմ որոշ պարզաբանումներ: Նախ՝ ինքս որևէ դավադրություն չեմ բացառում: Բայց մասնագիտական օբյեկտիվությունը ստիպում է փաստել, որ...

Շատ հաճախ հանրային ու քաղաքացիական ակտիվությունդ բնութագրվում է որպես հողմաղացների դեմ «դոնկիխոտյան» պայքար։ «Հողմաղացների դեմ դոնկիխոտյան պայքարիդ իմաստը ո՞րն է, ի՞նչ է ուզածդ»՝ հարց է տալիս մտերիմդ, փոխաբերական իմաստ հաղորդելով հանրային դիրքորոշում հայտնելու և քաղաքացիական որոշակի ակտիվություն ցուցաբերելու անկեղծ վարքագծիդ՝ ըստ էության որակելով այն ջանքերի անիմաստ վատնում, անհիմն կամ ձախողման դատապարտված գործունեություն։

Վերջին օրերին Ադրբեջանում երկու աղմկահարույց ձերբակալություն է տեղի ունեցել:

Եթե անկեղծ ասեմ՝ էս կառավարություն կոչվածի նիստերից հոգնել եմ (դրա մասին, ի դեպ, ձեզանից շատերն են ինձ հարցրել): Նոր մի քանի դրվագ լսեցի ու, ինչպես և չէի կասկածում, տրամաբանությունն ու ասելիքը նույնն էր՝ բուտաֆորիկ դատարկություն...

Որևէ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ Արևմուտքը Հայաստանում տիրապետում է քարոզչական անհավանական գործիքների, որոնց միջոցով կարողանում է հայ հանրության համար օրակարգային դարձնել ցանկացած հարց կամ հասարակական-քաղաքական քննարկումների օրակարգից դուրս թողնել մեզ համար էական նշանակություն ունեցող հարցեր...

ՈՒր է ուզում քարշ տա՞լ… Սատանայապաշտների, իր պես պղծագործների, սեռական շեղումներ ունեցողների, գլոբալիստների և աստվածանարգների պոռնիկ Եվրոպան, որի վերջը ԿՈՐԾԱՆՈՒՄՆ է: Այո, հենց այստե՛ղ՝ Եվրամիությանը Հայաստանի անդամակցության իր և իր ոհմակի քաղաքական ուղեգծով: Սա՛ է Նիկոլի խոստացած կամ հայտարարած հրեշավոր ապագան, որի հրեշավոր բնույթը թաքցրել է ու խոսել միայն սպասվող ապագայի մասին:

Ավտորիտար մտածելակերպով երկրներում ընթացիկ կյանքի լուրջ մասում ամեն ինչի արմատը պետք է փնտրել առաջին դեմքի ով լինելու մեջ։

Որևէ պրոցեսի, երևույթի, իրադարձության վերջը կանխատեսելու համար, լինի դա մեծ նախագիծ, պետական ծրագիր, թե պատերազմ, պետք է առաջին հերթին սկսել դրա նպատակներից ու իրականացման համար անհրաժեշտ ռեսուրսներից։

Ռուս-ուկրաինական պատերազմում, անկախ արդյունքներից, դասական իմաստով հաղթող կողմ չի լինելու։ Իսկ հետապնդվող նպատակը, իրենց բառերով ասած, «մինչև վերջին ուկրաինացին» կռվին ներքաշելու, երկրները հնարավորինս քայքայելու միջոցով երկու սլավոնական ժողովուրդներին հավերժ թշնամացնելն է...